Færslan var fyrst birt á Moggabloggi höfundar 22.11.2010. Efnisflokkur: Stjórnvöld

Nú hrúgast inn á Alþingi alls konar stjórnarfrumvörp. Mig langar að tæpa hér aðeins á efni þriggja, þ.e. mál 200 um ráðstafanir í ríkisfjármálum, 196 um sérstakan skatt á fjármálafyrirtæki og 238 um úttekt á fjárhagsstöðu fyrirtækja og heimila.

Byrjum á þingmáli nr. 200. Þar er verið að leggja til að heimilin í landinu fái lægri bætur og greiði hærra skatta en áður. Mismunurinn nemur um 10 milljörðum kr.

Þá er það þingmál nr. 196 um sérstakan skatt á fjármálafyrirtæki. Þar er lagt til að fjármálafyrirtækin greiði 0,045% skatt af skattstofni sem nær til hluta skulda fyrirtækjanna til að bæta ríkinu upp tjón sem hrunið olli. Mér telst til að upphæðin nemi núna um 422 milljónum króna.

Það er náttúrulega fáránlegt, að heimilin eigi að bera 10 milljarða vegna tjónsins sem fjármálafyrirtækin ollu, en nýju kennitölur þeirra rétt um 422 milljónir. Er þetta ekki eitthvað öfugsnúið? Síðan eiga heimilin auk þess að greiða fjármálafyrirtækjunum það tjón sem heimilin sjálf urðu fyrir. Hvað er það eiginlega sem kemur í veg fyrir að fjármálafyrirtækin og lánveitendur þeirra beri sjálf þetta tjón? Hvers vegna geta nokkrir "snillingar" sett fyrirtæki sín á hausinn og sent okkur reikninginn? Ef þetta hefði verið einkafyrirtæki í öðrum rekstri, þá hefði mönnum aldrei dottið í hug að skattgreiðendur ættu að bera tjónið. Kröfuhafar eru ábyrgir fyrir sínum útlánum og gjörsamlega kolvitlaust að ríkissjóður sé að hlaupa undir bagga. Fyrirtækin sem lánuðu íslensku "snillingunum" voru með sína áhættustýringu og hafi hún klikkað, þá er það þeirra mál. Mistök í útlánum þessara fyrirtækja til íslenskra "snillinga" kemur ríkissjóði og almenningi ekki við. Því fyrr sem við förum að haga okkur með þetta í huga, því fyrr náum við að rétta úr kútnum.

Loks er það þingmál 238 um úttekt á fjárhagsstöðu fyrirtækja og heimila. Henni á að vera lokið 1. janúar 2014! Þarf ég að segja meira. Það er gott að fara í svona vinnu, en að ætla sér 3 ár í verkið er eiginlega ótrúlegt. Í frumvarpið vantar auk þess skýringar á því hverjir eiga nákvæmlega að vinna úr upplýsingunum. Ætlar efnahags- og viðskiptaráðherra að stofna deild innan ráðuneytisins? Er gerðar menntunarkröfur til þeirra sem eiga að vinna úr upplýsingunum. Satt best að segja, þá held ég að betra væri að endurvekja Þjóðhagsstofnun eða setja þetta verkefni inn í Hagstofuna. Síðan geri ég verulegar athugasemdir við það ákvæði laganna sem snýr að öryggi upplýsinganna. Þar segir að ráðherra skuli gera viðeigandi öryggisráðstafanir án þess að vísa til þess hvaða viðmið skuli nota, þ.e. um að söfnun, vinnslu, varðveislu og meðhöndlun upplýsinganna skuli gilda ákvæði laga nr. 77/2000 um persónuvernd og meðferð persónuupplýsinga. Mætti m.a. hafa hliðsjón af 2. gr. laga nr. 100/2010 um umboðsmann skuldara.