Færslan var fyrst birt á Moggabloggi höfundar 19.10.2010. Efnisflokkur: Skuldamál heimilanna, Hagsmunabarátta HH

Mikill skjálfti fer um fjármagnseigendur þessa dagana. Grasrótarsamtök hugsandi fólks settu fram tillögur að því hvernig væri hægt að endurreisa íslensk heimili eftir stærsta rán Íslandssögunnar. Já, Hagsmunasamtök heimilanna gerðu þá tillögu að þeir sem fengu ávinning af ráninu tækju að sér að leiðrétta hlutina. Við brögðin eru ákaflega skýr:

Arion banki segir: "Ekki ég"

Íslandsbanki segir: "Ekki ég"

Landsbankinn segir: "Ekki ég"

Lífeyrissjóðirnir segja: "Ekki ég"

Þetta hljómar frekar kunnuglega. Við lásum flest sögu um 7 ára aldur þar sem þetta var rauði þráðurinn. Enginn vildi leggja á sig neitt til að baka köku. Núna vilja fjármagnseigendurnir ekki leggja neitt á sig til að búa til nýja þjóðarköku. Mér finnst það því bara ósköp einfalt. Fylgjum efnisþræði Litlu gulu hænunnar til enda og þeir fá þá heldur ekki ávinninginn af því að heimilunum verði bjargað af ríkissjóði eða hörðum höndum hinna vinnandi stétta, fólkinu sjálfu.

Ef ég á að segja eins og er, þá á enginn lánveitandi skilið að fá krónu umfram það sem gert var ráð fyrir í lánasamningum. Greiðsluáætlun á bara að gilda og búið mál. En við lántakar erum ekki svo ósanngjarnir að gera slíka kröfu. Við erum tilbúnir að greiða allt af 4% verðbætur árlega ofan á lánin okkar. Jafnvel þó hluti þessara 4% hafi komið til vegna lögbrota, svika og pretta, þá erum við tilbúin að líta framhjá því. Við erum líka tilbúin að líta framhjá því að lögbrotin, svikin og prettirnir hófust fyrir langa löngu, þá ætlum við bara að líta aftur til 1.1.2008.

Af hverju halda málsmetandi menn að það dugi að nota stór orð og þá fallist fólki hendur? Komið með hagfræðilega útreikninga á því, hvers vegna þetta er ekki hægt, en það er hægt að skekkja samkeppni í landinu með því að kaupa fyrirtæki sem ekki var rekstrargrundvöllur fyrir hrun. Sýnið fram á að það sé betra fyrir fjármálakerfið að fá yfir sig holskeflu íbúða sem fólk hefur ekki efni á að búa í. Má ég benda á að árlegur kostnaður af því að eiga 20 m.kr. íbúð slagar hátt í það sama og greiðslubyrði lána af íbúðinni, þegar tekin eru inn fasteignagjöld, tryggingar, viðhald, hiti og rafmagn og annað sem til fellur. Íbúð sem ekki er búið í skemmist hraðar, en sú sem ekki er búið í. Ég skora á hagfræðiprófessora, gamla viðskiptaráðherra og fleiri stóryrta menn að koma með tölur og hætta að tala í upphrópunum.

Einn af grundvallarreglum Hagsmunasamtaka heimilanna er: "Það er ekki til neitt sem heitir "ekki hægt". Þetta er allt spurningin um að finna lausn." Með þetta að leiðarljósi tek ég fyrir hönd samtakanna þátt í sérfræðingahópi ríkisstjórnarinnar umskuldavanda heimilanna. Vona ég innilega að sú vinna skili árangri fyrir heimilin í landinu.